گوشت اضافه بعد از پیرسینگ زمانی ایجاد می‌شود که پوست بدن پس از آسیب دیدگی تلاش می‌کند زخم را بهبود دهد. در این فرآیند طبیعی ترمیم، گاهی اوقات بدن عملکرد درستی ندارد و به جای بازسازی معمول، بافتی برجسته، سفت و قرمز به نام کلوئید یا گوشت اضافه شکل می‌گیرد. این بافت از اندازه‌ی زخم اولیه بزرگ‌تر است و در برخی موارد خارش‌دار نیز می‌شود. یکی از دلایل رایج ایجاد کلوئید، پیرسینگ‌هایی مانند بینی، گوش یا دیگر قسمت‌های بدن است که می‌تواند واکنش بدن را تحریک کند.
تفاوت التهاب بعد از پیرسینگ با کلوئید
بعد از پیرسینگ در ابتدا التهاب پوست و کلوئید شبیه به هم هستند اما با گذشت زمان تفاوت این دو بروز پیدا کرده و بیشتر می شود. التهاب پوستی بلافاصله پس از انجام پیرسینگ در اطراف محل سوراخ کردن ایجاد می‌شود. این التهاب می‌تواند به سرعت بروز پیدا کند، اما به اندازه اولیه باقی می‌ماند و بعد از آن تغییرات قابل توجهی در اندازه آن رخ نمی‌دهد. رنگ التهاب به طور معمول صورتی یا گوشتی است و ممکن است با زمان کمی تغییر کند. در این حالت، وجود مایع در محل التهاب محتمل است.
کلوئید یا گوشت اضافه، بر خلاف التهاب پوستی، ممکن است چند ماه بعد از پیرسینگ، یعنی بین 3 تا 12 ماه پس از انجام آن، شکل بگیرد. این بافت ممکن است در ابتدا کوچک باشد، اما در طول هفته‌ها، ماه‌ها یا حتی سال‌ها بزرگ‌تر شود. رنگ کلوئید متفاوت است و با گذشت زمان ممکن است تیره‌تر شود. برخلاف التهاب، وجود مایع در کلوئید غیرمعمول است، و این بافت به مرور زمان افزایش حجم پیدا می‌کند و ممکن است فراتر از محل سوراخ شدن گسترش یابد.
بیشتر بخوانید: درمان کلوئید یا گوشت اضافه گوش
درمان التهاب بعد از پیرسینگ
التهاب بعد از پیرسینگ بخشی از پاسخ طبیعی بدن به آسیب است و نیازی به درمان ندارد. با این حال افراد می توانند برای پیشگیری از عفونت، نکات مراقبتی و بهداشتی را رعایت کنند. این نکات عبارتند از:
- برای مراقبت از پیرسینگ، مهم است که حداقل به مدت 6 هفته آن را تعویض یا خارج نکنید.
- قبل از لمس پیرسینگ، حتما دست‌های خود را به دقت بشویید. روزی یک بار پیرسینگ خود را با محلول نمکی یا آب و صابون ملایم شستشو دهید.
- پس از استحمام یا دوش گرفتن، ناحیه پیرسینگ را با یک پد پنبه‌ای تمیز خشک کنید و از استفاده از حوله برای خشک کردن آن خودداری کنید، چرا که حوله‌ها می‌توانند باکتری‌ها را منتقل کنند.
- همچنین از استفاده از الکل یا پراکسید هیدروژن بر روی ناحیه سوراخ شده بپرهیزید، زیرا این مواد می‌توانند روند بهبود را کند کنند.
دلایل ایجاد کلوئید یا گوشت اضافه بعد از پیرسینگ
هنگامی که پیرسینگ انجام می دهید در نواحی مختلفی مانند بینی یا گوش و … گوشت اضافه به دلایل گوناگونی به وجود می آید. در ادامه به این دلایل اشاره می‌کنیم:
مراقبت نادرست: اگر بعد از انجام پیرسینگ به خوبی از آن مراقبت نکنید و نکات مراقبتی را رعایت نکنید. ممکن است بافت اسکار بیشتر شود و تبدیل به کلوئید شود.
زخم یا عفونت: سوراخ کردن بینی یا گوش، یکی از انواع جراحت پوستی است که موجب ایجاد زخم و اسکارهای پوستی شود. در برخی موارد این اسکار تبدیل به گوشت اضافه می شود.
ژنتیک: بعضی از افراد به طور ژنتیکی به کلوئید مبتلا می‌شوند، به طوری که هر زخمی در بدنشان ایجاد شود مانند پیرسینگ به گوشت اضافه یا کلوئید تبدیل می‌شود.
نوع پیرسینگ: بعضی از پیرسینگ‌ها نسبت به بقیه پیرسینگ هایی که انجام می شود بیشتر مستعد ایجاد کلوئید هستند مانند پیرسینگ ناحیه غضروفی گوش و بینی.
بیشتر بخوانید: گوشت اضافه بعد از عمل بینی
درمان کلوئید ناشی از پیرسینگ
روش‌های مختلفی برای درمان گوشت اضافه یا کلوئید بعد از پیرسینگ وجود دارد که در ادامه به موثرترین و مهم ترین این درمان‌ها می پردازیم:
درمان گوشت اضافه با دارو
با استفاده از تزریق دارو پزشک می‌تواند کلوئید ناشی از پیرسینگ را از بین ببرد. تزریق استروئیدها یکی از این موارد هستند که باعث کوچک شدن، نرم‌تر شدن و کم شدن عوارض گوشت اضافه شود. این تزریقات هر 3 یا 4 هفته یکبار انجام می‌شود. پماد رتینوئید یکی دیگر از درمان‌های دارویی است. این پماد به کاهش اندازه کلوئید، تغییر رنگ و میزان خارش آن‌ها کمک می‌کند.
درمان کلوئید با سرما درمانی
در این تکنیک، کلوئید با استفاده از نیتروژن مایع فریز شده و منجمد می‌شود تا بافت آن نرم و قابل درمان گردد. این روش زمانی موثرتر است که با روش‌های دیگری مانند تزریق کورتون یا استروئیدها و لیزر ترکیب شود. به طور معمول، پزشک از سرما درمانی قبل و بعد از تزریق استروئید برای بهبود نتایج استفاده می‌کند.
لیزر درمانی کلویید
لیزرهای PDL و IPL تاثیر زیادی در کاهش حجم و قرمزی کلوئید دارند. درمان با لیزر در سه جلسه انجام می‌شود، اما به محل و وضعیت کلوئید بستگی دارد که ممکن است به جلسات بیشتری نیاز باشد. در این درمان‌ها، طول موج‌های حدود ۵۸۵ نانومتر به کار می‌روند، ولی تحقیقات نشان می‌دهد که برای پوست‌های تیره، نیاز به استفاده از طول موج‌های بیشتری است تا بهترین نتیجه حاصل شود.
پرتودرمانی
تابش اشعه ایکس سطحی می‌تواند تأثیر زیادی در درمان کلوئید، مخصوصا در موارد شدید و حاد داشته باشد. با این حال، استفاده از این روش به دلیل خطرات افزایش یافته برای ابتلا به سرطان و عوارض پوستی محدود می‌شود و به عنوان یک گزینه درمانی کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد.
درمان کلوئید با جراحی
در صورتی که درمان های دیگر موثر نباشند پزشک برای از بین بردن کلوئید از جراحی استفاده می‌کند. با این حال در بیشتر مواقع اسکارهای پوستی بعد از جراحی بازگشت دارند. بنابراین جراحی در کنار روش‌های دیگر انجام می‌شود تا خطر بازگشت گوشت اضافه کاهش پیدا کند.
سخن پایانی
در پایان، کلوئید یا گوشت اضافه بعد از پیرسینگ ممکن است باعث نگرانی شود، اما با پیگیری دقیق درمان‌های مناسب و مشاوره با پزشک متخصص، می‌توان از گسترش آن جلوگیری کرده و روند بهبود را سریع‌تر کرد. انتخاب روش‌های درمانی مانند تزریق استروئید، لیزر یا سرما درمانی بسته به شدت و نوع کلوئید، می‌تواند نتایج خوبی به همراه داشته باشد. مهم‌ترین نکته این است که هر تغییر در ظاهر یا وضعیت زخم باید به دقت بررسی شود تا از بروز عوارض جدی جلوگیری شود و سلامت پوست حفظ گردد.